İKLİM ÖZELLİKLERİ: Akdeniz ve Ege iklimlerinin karakteristik özelliklerini gösterir. Antik çağlarda 1001 rüzgârlar vadisi diye anılmış olan yörede, kuzeyde Kaz dağları ve güneyde Madra dağlarının oluşturduğu jeolojik konum nedeniyle meltem, imbat ve poyraz rüzgârları hâkimdir. Bu durumun yarattığı sürekli hava sirkülasyonu, havasının çok temiz ve sağlıklı olmasını sağlar. İsviçre’deki Alp dağları ile birlikte dünyanın oksijen oranı en yüksek ender yerlerinden birisidir.
BİTKİ ÖRTÜSÜ: Burhaniye’deki doğal bitki topluluklarını 3 grupta toplamak mümkündür. Bunlar orman, çalı ve ot formasyonlarıdır. Gerek Burhaniye’nin klimatik verileri ve gerekse sahada yapılan araştırmalar ilçe arazisinin doğal orman sahası olduğunu göstermektedir. Halen ilçe ormanlarının kapladığı alan 159 km²’dir. Yani ilçe yüzölçümünün %36,8’i ormandır. Bu oran Türkiye ortalamasından (%25) yüksek, Balıkesir il ortalamasından (%45) ise düşüktür. Kıyılardaki bazı orman kalıntıları ilçede orman örtüsünün geçmişte deniz seviyesinden itibaren başladığını göstermektedir. Zamanla ormanların tahrip edildiği anlaşılmaktadır.
İklimsel bir karakter olarak Burhaniye’de yaz kuraklığı önemlidir. Mayıs ortalarından Ekim ortalarına kadar 5 aylık bir kurak devre söz konusudur. Bu nedenle Burhaniye ormanlığa kuraklığa dayanıklı ağaç türlerinden oluşan kuru ormanlar karakterindedir.
İlçenin önemli bir kısmının dağlık olması, orman örtüsünde yükselti nedeniyle ekolojik ve floristik farklılıkların yani vejetasyon kademelerinin belirlenmesine neden olmuştur. Bu nedenle Burhaniye ormanlarının 0 ile 800 m arasında yer alan kademesini kızılçamlar, daha yüksek seviyedekileri de karaçamlar oluşturur.
Bilindiği gibi Ege Bölgesinde ormanın üst sınırı 2.000 m civarındadır. Burhaniye’nin en yüksek zirvesi 1.223 m yüksekliğindeki Karataş Tepe’dir. Buna göre ormanların zirveleri dahi kaplaması gerekir. Fakat günümüzde dağların zirve kesimleri tamamen açıktır. Bu durum antropojenik etkiler sonucu ortaya çıkmıştır. Yani bu kesimlerdeki ormanlar, çeşitli nedenlerle tarih boyunca tahrip edilmiştir. Çünkü Adramytteion, Troya, Bergama, Antandros ve Assos gibi antik yerleşmelerin bulunduğu yöre ve yakın çevresi Anadolu'nun en eski iskân sahalarından biri olup, insanoğlu 5000 yıldan beri sürekli olarak bitki örtüsünü tahrip etmiş veya onun asli karakterini değiştirmiştir. Bu Tahribat Türkler’in yöreye gelmesinden sonra da devam etmiştir. Bölgeye yerleşen Yörükler’in yegâne geçim kaynağı hayvancılık olmuş ve bunun için dağlık alanlar 1000 yıldır otlak olarak kullanılmıştır. Bu süreç bu sahaların bozulmasına ve ormanların tahribine yol açmıştır.
Burhaniye’deki dağların üst zonunun yayla olarak kullanılışı, muhtemelen, Akdeniz iklim şartlarının ortaya çıkarmış olduğu ve İspanya, Fransa, İtalya, Yunanistan, Kuzey Afrika gibi ülke ve bölgelerde görülen transhümans faaliyeti ile ilgilidir. Benzer durum Ege ve Akdeniz kıyılarındaki dağlık alanlarda da gözlenir.
Günümüzde Burhaniye ormanlarının alt zonunu kızılçam toplulukları (Pinus brutia) oluşturmaktadır. Kızılçamlar deniz seviyesinden başlayarak 800 m.'ye kadar yükselirler ve tahrip edilmedikleri yerlerde ormanlar oluşturur. Kızılçam kademesinin üzerinde ise karaçam (Pinus nigra) toplulukları yer alır ve bunlar bazı kesimlerde en yüksek noktaya kadar her yeri kesintisiz bir şekilde örterler.
Burhaniye’nin doğusunda Kara Dere’nin kuzeydoğudan gelen önemli kollarından olan Çatak Dere’nin yarı kapalı ve derin bir depresyon karakterindeki havzası jeomorfolojinin ve litolojinin ortaya çıkardığı özel mikroklimatik şartlar nedeniyle 550 m.'den itibaren en üst seviyelere kadar kokar ve boylu ardıçların hakim olduğu bir alan durumundadır. (Sönmez,1998). Ardıç sahası yaklaşık 1.030 hektardır.
Sadece Edremit Yöresi’nde değil, Ege Bölümü’nün kuzey kesiminde boylu ve kokar ardıç topluluklarına pek rastlanmadığından, bu durum Burhaniye ilçesinde bitki örtüsü bakımından bir ilginçlik ve zenginlik oluşturur.
Bitki türleri bakımından çok zengin olan Burhaniye ilçesi, akçaağaç (Acer sp.) türlerinin zenginliği ile de dikkatleri üzerinde toplar. Özellikle doğu akçaağacı (Acer sempervirens), Kara Dere yukarı havzasında yaygındır. Hatta bunlardan Kuyucak köyü yakınlarında Gölkırağı Tepesi’nde bulunan bir fert anıt ağaç özelliklerine sahiptir. Çünkü bu türün anıt ağaç vasfında olanlarına Türkiye’de nadiren rastlanılmaktadır. Bir endemik akçaağaç türü olan İran akçaağacı (Acer hyrcanum subsp. Keckianum) Balıkesir ilinde sadece Burhaniye ilçesinde bulunmaktadır.